Kiedyś mówiło się, że depresja dotyka jedynie dorosłych i jest tylko melancholijnym stanem, w którym człowiek traci ochotę na robienie czegokolwiek. Dziś już wiadomo, że depresja to choroba, która może nieść za sobą poważne konsekwencje i dotyka osoby w różnym przedziale wiekowym, także nastolatków. Z czego to wynika?
Różnice w percepcji postrzegania świata
Dla młodzieży kłopoty w szkole, rozterki sercowe bądź dolegliwości związane z okresem dojrzewania są na porządku dziennym i to właśnie wokół nich kręci się ich cały świat. Rodzice rzuceni w wir pracy lub borykający się np. z problemami natury finansowej często bagatelizują złe nastroje swoich dzieci, tłumacząc to wchodzeniem w fazę dorastania. Najczęściej nie zdają sobie sprawy, jak poważne procesy myślowe zachodzą w głowach nastolatków. Niektóre dzieci radzą sobie z tym wyśmienicie, inne zaś nie mogą sprostać presji otoczenia. Tak rodzi się depresja. Najważniejsze jest to, aby starać się uczestniczyć w życiu swojej pociechy, być w nim na bieżąco i sporo rozmawiać. Czasami to nie wystarcza – nastolatkowie z góry zakładają, że opiekun ich nie zrozumie. Jednakże zazwyczaj zaangażowanie się w sprawy młodego człowieka pozwala na późniejsze zidentyfikowanie zmiany jego zachowania.
Jeżeli nie chce on rozmawiać z rodzicem, bo czuje się w jakiś sposób skrępowany, zawsze można przedstawić mu alternatywę. Psychoterapeuta dla dzieci lub terapeuta środowiskowy jest osiągalny praktycznie w każdej szkole. Psychologiczną pomoc można również uzyskać w przychodniach NFZ oraz placówkach prywatnych. Psychoterapeuta to osoba przyjmująca bezstronny punkt widzenia. Nie ocenia, nie osądza, a wręcz przeciwnie – dobierając odpowiedni nurt terapii, może nieoczekiwanie pomóc.
Ważna jest psychoterapia dla rodziców
Jeśli dziecko wstydzi się rozmawiać o swoich zmartwieniach twarzą w twarz z obcą osobą, powinno się uświadomić je o możliwości skorzystania z opcji, jaką jest psycholog przez telefon. Są to osobiste spotkania z terapeutą, który zajmuje się kwestią dziecka. Jej celem jest zbadanie konfliktowych sytuacji, a także zaznajomienie rodzica z rangą problemu, jakim jest ewentualna depresja. Pozwala to na większe zrozumienie siebie i dziecka, jak również na umocnienie rodzinnych więzi.